365 Günde Sevgili Peygamberim

Gül yüzlü güzel Çocuk!Peygamberin, seni çok severdi.Tipki Hasanini, Hüseyinini, Rukiyyesini,Tipki Üsâmesini sevdigi gibi.Tipki Fatimasini, Ümmü Gülsümünü sevdigi gibi.Gül yüzlü güzel Çocuk!Sen, Onun Zeynebi, Esmâsi, Enesi, Besiri, Abdullahisin.Bir baba evladini nasil sever, öyle severdi seni.O, sevgisiyle, sefkat ve merhametiyle senin manevi babandir çünkü.O(sav), hepimizin babasi!Tâ o zamandan sana selam yollamisti, biliyor musun? Ne mutlu beni görmeden iman edene diyerek seni tebrik etmisti.Ey gül yüzlü güzel Çocuk!Gülü seversin degil mi?Gül, kokusunu Ondan almis bilir misin?Seni seven Peygamberinin hayati bir Gül Bahçesi.Nurdan Damla ablan seni bu bahçeye çagiriyor. Gir bu bahçeye; seyret rengârenk güzel gülleri, içine çek bin bir çesit nefis kokulari.Göreceksin, sen de bir Gül oluvermissin birden.Bakmaya imrenilen, koklamaya doyulmayan bir Gül!Ve eminim; ben de Peygamberimin döneminde bir Besir, bir Enes, bir Üsâme, bir Zeynep, bir Esma olsaydim keske. Ah ne olurdu, benim de saçlarimi sevgiyle, sefkatle oksasaydi. Bana da keske; baban Ben, annen Âise olsun istemez misin deseydi diyeceksin içinden.Gül yüzlü güzel Çocuk!Unutma!O(sav), seni mutlu etmek için geldi dünyaya.Seni mutlu etmek isteyeni bilmek, tanimak istemez misin?